les 2; 2 stukjes schrijven, onderwerp; ‘kapper’

Opdracht 1;  De klant komt bij de kapper

 

Vandaag is het zover. De grote verandering is aanstaande. Mijn lange, steile haardracht gaat over naar een korte, frisse coupe.

Zelf ben ik daar behoorlijk sceptisch over. Wat als het een totaal mislukte verandering gaat worden? Waar ben ik aan begonnen?

Moet ik hier echt mee door gaan?

Daar komt mijn zus, Agnes, al aan. Ze zou mee om er voor te zorgen dat deze verandering ook daadwerkelijk gaat gebeuren

Even later  komen we aan bij de kapper.

Mijn twijfels worden steeds groter.

Maar Agnes is onvermurwbaar

“Dit hoort bij je nieuwe “ik”, als je nu niet doorzet val je weer terug in je oude patroon. Kop op je gaat het zeker weten geweldig vinden!” 

Nog altijd niet overtuigd stap ik toch op de kappersstoel, mezelf overgevend aan de kundige handen van de kapper.

De kapper is een vriendelijke man en legt me goed uit wat zijn plan is.

“ik zou allereerst je donkere lokken willen kleuren naar een pittig blond kleurtje. Vervolgens wil ik de haren in je nek opscheren en de haren bij je voorhoofd iets schuin naar voren laten vallen”.

Verschrikt schiet ik rechtop in de stoel en dit keer ben ik onvermurwbaar.

“Nee, nee, nee,! Ik ga hier niet mee door!” roep ik uit.

Boos stap ik uit de stoel, al trekkend aan de cape die me intussen bijna de keel afsnijd.

Hoe heb ik in vredesnaam me over laten halen.

Nog steeds boos op Agnes en mezelf ga ik de kapperssalon uit en wacht daar op Agnes.

Agnes staat zich nog te verontschuldigen bij de kapper, maar al snel staat ze buitenzinnen voor me.

“Waar ben jij in vredesnaam mee bezig?!

Ik steek al mijn tijd en energie in jou om je te laten veranderen en dan krijg ik dit?! Stank voor dank!”

Ongelukkig kijk ik Agnes aan.

“Lieve zus, ik wil helemaal niet veranderen, ik moet gewoon leren leven met mezelf, met wie ik ben”.

We knuffelen elkaar even heel intens, slaan de armen om elkaar heen om vervolgens onze weg lopend naar huis in te zetten.

 

 

 

Opdracht 2;  De kapper aan het woord

 

Nog snel een kopje koffie, over 15 minuten komt er een klant voor een grote metamorfose.

De laatste ideeën nog doornemen, want deze metamorfose zou heel erg belangrijk zijn voor deze klant. Ik ben benieuwd.

Daar komt ze al aan, samen met haar zus, zo te zien.

De twijfel is op haar gezicht af te lezen. Als dit maar goed gaat.

Ze heeft ook geweldig mooi lang haar, het is zonde om het af te knippen

Terwijl deze gedachten door zijn hoofd schieten loopt hij op de klant af.

Stelt haar op haar gemak en bied haar een kopje koffie aan, die ze vriendelijk maar beslist afwijst.

“Zal ik eerst uitleggen wat de bedoeling is?”

Wat een zenuwen voor een knipbeurt, al kan ik me voorstellen dat het een hele grote verandering is. Waarom zou ze het willen?

“Allereerst zou ik de donkere lokken willen kleuren naar blond” begint hij uit te leggen.

Hij ziet de schrik in haar ogen komen. Wederom vraagt hij zich af wat de reden is dat ze deze verandering wil. Maar professioneel als hij is stelt hij geen vragen.

“Vervolgens zou ik de coupe zo willen knippen dat de nek opgeschoren wordt, met langere lokken over het hoofd….”

Verschrikt springt hij opzij. De klant springt zo snel ze kan uit de stoel!

Eigenlijk was hij niet eens verbaasd.

Hij ziet haar de cape van zich afrukken om die vervolgens in de stoel te gooien.

“ Het spijt me, blijkbaar is ze toch niet toe aan een verandering” ontdaan verontschuldigd de zus zich.

“Het is al goed, als de klant het er niet mee eens is, kan ik toch geen goed doen”

Eigenlijk geef ik haar groot gelijk, denkt hij bij zichzelf.

Zo te zien was het allemaal een idee van die zus.

Hij kijkt de dames na terwijl ze de salon uitgaan.

Jammer dat ik nu de reden niet weet, ik had graag meer willen weten waarom zou ze die prachtige donkere lokken eraf had willen knippen?

Hij ziet nog net dat ze elkaar omarmen nadat er een korte woordenwisseling had plaatsgevonden.

Gelaten haalt hij zijn schouders op en concentreert zich op de volgende klant.

 

de eerste opdracht

sinds oktober 2011 ben ik bezig met een thuisstudie ‘korte verhalen schrijven’

in dit blog wil ik de schrijftrainingen graag met jullie delen, deze verhalen zijn niet altijd op waarheid gebasseerd, ik ben een schrijver met een levendige fantasie 😀

waar nodig heb ik mijn verhalen zo aangepast dat ze prettig te lezen zijn,

veel leesplezier

liefs Petra

opdracht; om de pen lekker los te maken… beschrijf je leven van alledag, een dag met een WIL, er moet iets gebeuren die dag, hoe klein dat ook is.

Zomaar een dag

7.oo uur ’s morgens, ik schrik wakker van de wekker

Is het nu al weer tijd om op te staan?

Ik lig nog zo lekker warm onder de dekens

Beneden hoor ik Daphne al rond trippelen, ook zij is wakker geworden van mijn wekker.

En ja hoor, daar hoor ik ook pup Nela zich zacht piepend melden

Alleen Nikki blijft stil.

Ik stap mijn bed uit, kleed me aan en ga naar beneden

Onderaan de trap word ik beheerst begroet door Daphne

Daarna laat ik 1 voor 1 de andere honden uit hun bench

Deze pups zijn niet zo beheerst in hun ochtend begroeting, maar ze zijn vooral blij elkaar weer te mogen besnuffelen

Al begroetend, snuffelend, springend en soms een beetje bijtend gaan we met ons 4en richting de voordeur.

De riemen om en dan eerst voor het toilet even naar de overkant in het gras

Natuurlijk ontlasten mijn dames zich niet tegelijk, maar om de beurt, eerst afsnuffelend aan de ander hun geurtje, geen rekening houdend met mij, terwijl ik sta te bibberen van de kou!

Uiteindelijk zijn ze klaar en kunnen we weer naar binnen.

Eerst eten!

Alle 3 wachtend ze rustig tot ik de juiste hoeveelheid voer in de bakken heb gedaan, maar bij de eerste pas richting keuken, waar ze hun eten krijgen, vliegt Nela als een dolle rond, springt hoog op, maar gelukkig net naast mijn volle bakken voer

Dan gaan ze alle 3 zitten wachten, al kwijlend, tot alle bakken staan en ze mogen aanvallen

Hier komt de oude wijsheid dan toch naar boven, zo snel als de jeugd is, zo rustig is mijn oudje Daphne aan het eten

Rustig genietend van haar ontbijt met 2 ongeduldige toeschouwers aan de andere kant van haar bak

Even een lip streng omhoog als een van beiden te snel probeert mee te genieten van haar ontbijt

De bak is nog niet leeg of beide pups springen op om de allerlaatste kruimel te bemachtigen

Daarna is het een dolle boel, de oude Daphne maakt de eerste dwaze beweging als een startschot voor een dolle, dwaze stoei en renpartij langs mij, onder tafel door, tegen stoelen aan het kan niet gek genoeg.

Om een einde te maken aan deze dwaze acties ga ik met Nela en Daphne naar buiten om een rondje te wandelen.

Nikki past dan op en gaat gedwee haar bench in.

Een wandeling met Daphne en Nela samen is een goeie les “houd er de moed in”

Pup Nela moet nog veel leren natuurlijk, maar de oude, wijze Daphne neemt haar recht als oudere heel serieus

Als gepensioneerde werkhond vind ze dat ze alle recht heeft om zich nu schaamteloos overal te ontlasten waar ze het zelf wil, op straat of net niet op het gras is favoriet, natuurlijk op het moment wanneer ze dat zelf wil.

Pup Nela daarentegen ontlast zich netjes waar het moet maar leert al snel dat ik minder op haar let wanneer Daphne mij afleid

Ze neemt dan de kans waar om lekkers, (lees; grasproppen, blaadjes, takjes, sigarettenpeukjes! etc.) van straat te eten of mij de andere kant optrekken als ik net gebukt sta om de poep van Daphne op te ruimen.

Ik voel de buren al achter hun ramen grinniken dat deze 2 dames mij zo weten te frustreren.

Maar wanneer beide dames klaar zijn ben ik zeer gemotiveerd om zonder pardon te gaan lopen en te blíjven lopen!

Ik laat me nergens meer heen trekken.

Dan schiet Nela ineens naar links het gras in, ze moest toch nog een keer plassen.

Direct daarna schiet Daphne naar rechts het gras in, ze rook iets heel erg interessants.

Mijn frustratie loopt op, maar ik laat niets merken (al is het alleen al om de buren)

Een korte correctie op de riem, “kom mee nu” roep ik er meteen bij en ja gelukkig, nu lopen ze netjes door.

Na 15 min. wandelen zijn we weer thuis.

Deze dames kunnen even uitblazen. Nela terug in haar bench, Daphne ploft midden in de kamer neer.

Nu is Nikki aan de beurt.

Deze dame van 9 maanden moet alle wetten en regels ondertussen goed kennen

Dus we beginnen met netjes de deur uit, even wachten tot ik de deur heb afgesloten, dan mag ze weer verder mee.

Eerst het functioneel uitlaten, plassen en poepen op commando, daarna gaan we de woonwijk in.

Ahum… het functioneel uitlaten slaat ze over. Ze hoeft niet, ze blijft gewoon naast me staan. “kom, plassen!” zeg ik nogmaals

Gelukkig, ze loopt het gras in, om uitgebreid te gaan snuffelen, trek me nog even extra mee maar plassen… nee, dat niet

Dan maar lopen.

We gaan een andere weg in dan we gewent zijn

We lopen langs een grasveldje en ja hoor! Word ik me daar toch met spoed het gras in getrokken!

Ze moest dus wel plassen!

Daarna gaan we weer door. Naar nieuwe oversteekplaatsen en Nikki geeft hier keurig netjes de stoepranden aan.

“Goed zo meisie!”

Dan een wijk in waar de vuilcontainers midden op de stoep staan. Netjes laat ze me overal langs lopen

Ook hier doet ze weer keurig haar werk

Terug lopen we langs een druk fietspad met daarnaast een drukke weg, zeker tijdens de ochtendspits wanneer iedereen naar werk of school gaat.

Nikki maakt het allemaal niet uit. Ze blijft de stoepranden aangeven, gaat obstakels uit de weg en leid mij veilig over straat

We vervolgen onze weg en komen bij een stukje bos, daar mag ze nog even lekker los.

Ze rent tussen de struiken en bosjes door, zich even helemaal ontladen van haar werk

Ze heeft dit zeker verdiend

Aan het einde van dit pad roep ik haar weer naast me en meteen komt ze.

Aangelijnd lopen we naar huis

Daar liggen Daphne en Nela nog altijd in alle rust op hun plek en ook Nikki gaat lekker liggen bijkomen na gedane arbeid.

Voor mij is dit eindelijk rust.

Met een dampende kop koffie en een luchtig krekkertje als ontbijt kan ook ik even bijkomen.

Tot 11.00 uur heb ik de tijd aan mezelf

Snel met de bezem en stofdoek door het huis, de was in de machine en dan kruip ik op mijn favoriete plek, achter de computer

Mijn mailbox zit weer vol, voornamelijk met onzinnige berichten die ik meteen kan verwijderen.

Maar 1 bericht is een opdracht om een reclamefoto te maken en deze te bewerken

Heerlijk om weer even nuttig werk te doen

Ook de sociale media’s even doorlezen, zo ben ik meteen weer op de hoogte van het wel en wee van mijn vrienden en kennissen

De digitale krant nog even lezen en dan is het tijd om aan de foto opdracht te beginnen.

Al gauw is het 11.00 uur en staat pup Nela al weer in de startblokken

Haar blaas is ook zo snel weer vol, dat houd me wel bezig.

Dus weer op pad met haar, nu hoeft ze niet zo lang te lopen en al snel zijn we weer binnen

Maar dit is meteen weer een startsein voor de andere honden.

Er word weer gespeeld, geravot, gestoeid en zoals dames dat doen, gekat

De pup krijgt wat vaker een maaltje, dus nu moeten de 2 oudere toekijken en daarna gaat het spel weer vrolijk verder

Het stoeien word afgewisseld met wat knabbelen op een bot maar al snel is Nela moe en valt weer in slaap.

Tijd voor de oudere dames om een rondje te lopen.

Nu geen training maar gewoon even een frisse neus halen, de benen strekken en zich ontlasten

Nikki neem ik nog mee naar de supermarkt om mijn maaltijd voor vanavond te halen, dit is meteen weer een leuke training en meestal sta ik wel weer te kletsen met iemand die het ‘zo fantastisch vind wat ik doe met een pup in opleiding’

Tja, daar kan ik geen genoeg van krijgen!

Wanneer ik thuis kom is Nela al weer wakker, tijd voor de volgende wandel ronde

Nu loop ik met haar alleen en trekt ze me niet steeds opnieuw alle kanten op. Tot we vogels tegenkomen! Hier hangt ze meteen in de riem, hard trekkend om die rare fladderaars te grazen te nemen.

Om daarna weer rustig naast me door te lopen.

Thuisgekomen staan Nikki en Daphne al weer klaar om te spelen, dat laat Nela zich niet 2 x vragen

En ja hoor, al het meubilair wordt weer herplaatst en verschoven, ze zijn er maar druk mee

Tot half 5, dan is het weer etenstijd. Daarna nog even wat rustiger stoeien maar algauw liggen ze allemaal weer te slapen

Nikki en Nela kruipen gezellig bij elkaar, Daphne daarentegen is erg gesteld op haar eigen plek

Voor mij is dit de tijd dat ik me met mijn eigen maaltijd ga bemoeien en hou me bezig met het kokkerellen.

Na het eten is het totale rust.

Ik ga lekker onderuit op de bank genieten van de tv uitzendingen, genietend van een wijntje na mijn warme maaltijd

Maar vooral genieten van de rust.

Om 20.00 uur nog een laatste ronde lopen met de honden, waarna ze al snel hun bed weer opzoeken

Voor mij koffietijd

22.00 uur, Nela nog even voor haar laatste plas naar buiten en dan is het voor ons allemaal bedtijd

Weer een drukke, bezige dag voorbij